De kast van opa

Bij elk bezoekje zit ze voor opa’s grote kast. Een antieke kast gevuld met boeken, vergeeld en muf. Ruikend naar vergane herinneringen. Maar de kleine meid in kleermakerszit, leest, droomt en geniet van haar opa’s boeken. De verhalen brengen haar naar oorden waar ze alleen nog van heeft gehoord. Boeken met verhalen over levens, reizen, kunst en oude studieboeken. Misschien zijn die boeken de oorsprong voor haar liefde voor Engels en het land. De oude jaarboeken trekken haar het meest, winterboeken van de Margriet uit de vijftiger jaren. Haar vader, ooit de vorige eigenaar, ziet zijn dochter de boeken die hij vroeger las verslinden in korte tijd. Gevolgd door Shell Journaal boeken, verzameld door het werk van haar opa, inspecteur bij de Shell. Opa is er niet meer, maar de kast nog wel. Verhuisd via de woonkamer van haar ouders, nu in de kamer van haarzelf. De kast huist andere bewoners, De borden van haar opa en oma, van haar ouders en van haar eigen gezin. Maar ergens hoopt ze dat de kast ooit weer een verzameling boeken zal huisvesten. Soms loopt ze langs de kast en verlangt ze naar het kleine meisje voor de grote oude boekenkast van haar opa.

En dan is het zover.....

Maandenlang ben ik er mee bezig geweest. Hoe moeilijk is het om uit al je

creaties de mooiste gedichten te selecteren voor in je debuutbundel. Ook gedichten die ooit weggestuurd zijn naar redacties. Gedichten die ik wel de moeite waard vind, maar nooit hun weg hebben gevonden in een tijdschrift. Wat maakt nou een gedicht een goed gedicht? Zijn er voorwaarden waaraan een gedicht moet doen? Heeft iedereen verstand van gedichten? Mag alles en kan alles? Wie maakt de beslissing dat het goed genoeg is.

Het is meer een persoonlijke voorkeur, ik hou bijvoorbeeld niet van gedichten waar je geen snars van snapt. Een gedicht moet je een keer lezen en dan moet het meteen binnenkomen anders hoeft het voor mij niet.. Een tweede keer lezen doe ik zelden. Waarom zou je iets meerdere keren  lezen, dan schiet je je doel voorbij, mijn aandacht heb je niet meer. Beeldspraak, synoniemen, van alles wordt aangepakt om een gedicht iets meer te geven. Wat is er mis met het lezen van een gedicht waar je na een keer lezen in je hart geraakt wordt? Zonder poespas, gewoon leesbaar.

Dat ik een gedicht mooi vind wil niet zeggen dat een ander het ook mooi vindt. De gedichten die ik schrijf zijn toegankelijk en komen uit mijn hart. Ze gaan over liefde, gemis, verlies en Dordrecht. Soms word ik geraakt door een verhaal van iemand, komt er tijdens een schrijfsessie een mooie tekst naar boven.

Er wordt wel eens gezegd dat het uitkomen van een boek een hele bevalling is. Nu vond ik dat altijd ontzettend overdreven,  zeker als ik de bevalling van beide dochters in mijn achterhoofd hou, maar niets blijkt minder waar. Niet dat ik liever nog een bevalling wil meemaken, nee, dan liever een tweede bundel.

Zondag was het dan zover, de bundelpresentatie.  Nu was het voor mij al een emotionele dag, in 2011 stierf mijn vader op 23 september. Het is nu wel mooi om deze datum wat glans te geven.
Het werd een prachtige middag, het zou mooi zijn geweest om de bundel aan mijn ouders te overhandigen maar mijn broer en zus zijn waardige vervangers.

Volgende keer, als ik wat meer geland ben, meer over de bundelpresentatie..

Er is nu ook een Facebook-pagina van Hemeltranen mocht je het leuk vinden, wees welkom!

Bloosmeisje

Als leerkracht raak je gewend aan het spreken voor de klas maar het is toch anders als je voor vreemden staat. Voor vreemden je gevoelens bloot legt door middel van je gedichten. Soms gevoelig uit je hart ontstaande woorden, soms in opdracht over een statisch onderwerp.
Je zit nog in het publiek als je hoort dat je naam door de lucht komt aanwaaien..gespannen sta je op.. je probeert zonder te vallen of struikelen het podium te bereiken...en geloof me..dat is in mijn geval een Olympische prestatie. Je staat op het podium en kijkt nog even het publiek in terwijl je geïntroduceerd wordt. Wauwww dat zijn een boel mensen...zoveel bekenden...slik..

Dan is het tijd om te beginnen..beetje onwennig spreek je de titel uit, doet je ogen dicht neemt een flinke hap lucht en draagt het gedicht voor. Gelukkig weet je nog het grapje te maken dat je net daarvoor bedacht hebt.. Opgelucht slaak je een onhoorbare zucht als het moeilijke woorden punt voor bij is gekomen..Yes! De laatste woorden gaan in en ...... er wordt geklapt. Opgelucht hoor je de positieve woorden van de gastheer, je geeft de microfoon aan hem terug en bedenkt dat je nu nog zonder kleerscheuren naar de voorste rij moet proberen te komen.

Dan zegt een gastspreker die naast je zit dat het een pakkend gedicht is. Als je achterom kijkt en een blij gezicht in het publiek je ogen tegemoet komen is de onrust weg.. complimenten..alleen maar goede berichten..en een altijd weer terugkerend bloosmeisje....

Misschien ben ik er dan toch niet zo slecht in dat dichten...

een weekje

Een week, wat is dat nou, zeven dagen achterelkaar....no worries..
Op zondag vier uur radio gemaakt, echt zo van genoten weer. Kees Klok met een boekbespreking van de boeken De geschiedenis van zand, de debuutbundel van Amarantha Groen en Macht zonder grenzen van Fik Meijer. In het uur daarna was Maarten Teekens te gast met zijn heerlijke zwijmel-maar-lekker-weg-stem. Mooie stukjes muziek bij een diepte interview over al zijn projecten. Nog een uur vol met verrassingen voor Leo Schellinger. Heerlijk van genoten! De volgende dag keimoe maar dat hoort er schijnbaar bij...
maandag chillday..heerlijk schrijven en bijkomen. Dinsdag weer een volgende uitzending in elkaar zetten dat weer erg leuk gaat worden. Woensdag in het Dordrechts Museum geweest voor een interview over Open Atelier route dat aankomend weekend plaatsvindt in Dordtse Ateliers.
Donderdag op visite geweest bij twee geweldige Dordtse kunstenaars in hun ateliers. Katinka van Haren op de Voorstraat en Sjane de Haan op de Grotekerksplein. Zeker de moeite waard om naar toe te gaan dit weekend. Als afsluiter heerlijk op visite geweest bij het VVV, altijd weer gezellig om  Lennart de activiteiten in te laten spreken. In de middag met Dennis van de Popcentrale de special van de Bandboost in te spreken. 's Avonds bij Tony Bruys langsgeweest om het krantje op te halen waar mijn industrieterreinengedicht in staat. Leuke mensen ontmoet bij de Netwerkborrel van B2B.
Nu is het vrijdag en hang ik op de bank om alles in te voeren zodat we weer wat kunnen uitzenden.
Nog een beetje oefenen voor zaterdagavond. Ik ben benieuwd hoe dat gaat maar dat hoor je de volgende keer wel. Zondag in ieder geval weer een leuke uitzending met aandacht voor de activiteiten in Dordrecht en speciaal voor de Open Atelier route. In het tweede uur weer aandacht voor FC Dordrecht die vanavond moeten spelen en rond half 12 komt Magpie langs met nieuw materiaal voor hun optreden in 't Peerd aanstaande donderdag.

Ik ga weer verder....tot later!

Wat een heerlijke dag

Soms kom je een pracht van een dag tegen. Spannend om drie Dordtse Dichters in de studio te hebben gehad. In de dagen vooraf ontzettend zenuwachtig of het allemaal wel goed gaat lopen. Misschien wel overdreven om alles onder controle te hebben maar ik hou er van om goed voor bereid te zijn.
Het was een heerlijke radiomorgen. Ik heb genoten om over gedichten te praten. Het is zo jammer dat er in Dordrecht zo weinig georganiseerd wordt voor de literatuur.
Rotterdam heeft een nieuwe stadsdichter, Derek Otte, die gast kan met woorden toveren. Prachtige spoken word of gedichten. Wat een energie als hij op het podium staat, heerlijk om naar te luisteren. Ik hoop dat ze in Dordrecht snel aan de slag gaan om het stadsdichtersschap nieuw leven in te blazen. Toch raar dat er in zo'n monumentale stad geen dichter is om dat moois tot uiting te brengen in een gedicht. Marieke van Leeuwen heeft dat zo mooi gedaan tijdens haar Stadsdichtersschap.
Zondagavond tijd voor ontspanning, Woorden worden zinnen in het Dolhuis. Heerlijk genieten van allerlei performers. Je krijgt er zo veel inspiratie door. Onderwerpen waar je eigenlijk nooit aan had gedacht. Ik heb vandaag vier gedichten geschreven over verschillende onderwerpen.
Het was een dag om in het mapje mooie herinneringen te stoppen.

Kerst, een lichtjesfeest of dagen van gemis

De dagen komen steeds dichterbij, over een paar weken is het weer Kerstmis. Wat een aantal jaren geleden een groot feest was in mijn hart. Is de laatste vijf jaren een tijd van groot gemis geworden. Bij het naderen van deze dagen voel ik mij niet meer compleet. Ik keek altijd uit naar de Kerst. Al weken was ik bezig met het uitzoeken van het kerstmenu, De boom werd al versierd zodra Sinterklaas zijn hielen had gelicht en op de boot terug naar Spanje was. Het is nu een beetje een verplichting geworden om de boom van zolder te halen en het op te tuigen. Maar als het eenmaal staat geeft het ook wel wat gezelligheid in de kamer. Het werd allemaal anders toen mijn ouders zijn overleden en het geen Kerst meer is zonder hen. We vieren Kerstmis altijd een dag samen met mijn broer en zus en hun gezin maar er worden twee personen ontzettend gemist. Maar genoeg getreurd, heb nog twee weken lang om me incompleet te voelen..Dus vooruit, van de bank af en naar boven, spullen zoeken voor de kerstboom.

Jeugdsentiment

Ik weet niet hoe het komt, heeft het te maken met het ouder worden dat je vaker terugkijkt en verlangd naar het verleden. Toen alles nog heerlijk onbezorgd was en je geen verantwoordelijkheden had. Dat het enige wat je moest doen is je kamer opruimen. En zelfs dat was geen groot succes maar ja...je probeerde er wat van te maken. Zo heb ik al weken trek in kokoskoek  Een aantal jaren geleden heb ik alle bakrecepten van mijn opa overgeschreven en daarbij ook een recept voor kokoskoek. Het schijnt nu helemaal hot te zijn en zelfs in ballen te verkrijgen. Mijn schrijfmaatje is helemaal lyrisch over de kokosballen bij bakker Nobel. Maar ik zweer bij de kokskoek van oma. Ik zie het zo voor me, kokoskoek bakken bij oma. Als jong brakkie in de keuken terwijl ze het klaarmaakt. Op mijn tenen en handjes aan het aanrecht want de aanrecht was te hoog. Stiekem smullen van ouwel, aparte textuur als het smelt op je tong. Dit weekend toch maar eens gemaakt. En meteen een kort stukje bij geschreven.

Kokoskoek van oma

Ik doe mijn ogen dicht,

neem een hap,

uit de zelfgemaakte kokoskoek.

De geur, textuur en smaak,

gooit me terug,

in het verleden.

Als klein brakkie,

mijn oma volgend,

bij elke stap van haar recept

Stiekem in haar keuken

snoepend,

van haar kokoskoek.

Mijn ogen openend,

neem ik een slok koffie,

en glimlach aan die gedachte.

©Esther de Beun